Një nga hënat e shumta të Jupiterit, Europa ka mahnitur astronomët dhe astrobiologët për dekada pasi u mblodhën prova në vitet 1970 që sugjeronin se kishte një oqean nëntokësor. Një guaskë e akullt që është milje e trashë mbulon oqeanin e mundshëm, por provat e reja sugjerojnë se akulli mund të ketë gjithashtu xhepa të cekët me ujë të lëngshëm, raporton Michelle Star për Science Alert.
Një studim i fundit i shtresës së akullit të Grenlandës së Tokës i botuar këtë muaj në Nature Communications sugjeron se uji mund të jetë afër sipërfaqes së hënës së Jupiterit. Studiuesit analizuan dy kreshta në shtresën e akullit të Grenlandës me radar depërtues të akullit dhe zbuluan se kreshtat duken si ato në hënën e largët Jovian, sipas Jon Kelvey të Independent. Provat sugjerojnë se kreshtat në guaskën e akullt të Europës mund të formohen mbi xhepa uji që mund të jenë të banueshëm, shpjegon një deklaratë.
“Për shkak se është më afër sipërfaqes, ku merrni kimikate interesante nga hapësira, hënat e tjera dhe vullkanet e Io-s, ekziston mundësia që jeta të ketë një goditje nëse ka xhepa uji në guaskë”, thotë autori i studimit, Dustin Schroeder, një ekspert i gjeofizikës në Universitetin Stanford në një deklaratë. “Nëse mekanizmi që shohim në Grenlandë është se si ndodhin këto gjëra në Europë, kjo sugjeron se ka ujë kudo.”
E parë për herë të parë nga Galileo Galilei në 1610, Europa është 2000 milje e gjerë dhe pak më e vogël se hëna e Tokës. Hëna Jovian u bë një interes për studiuesit si një vend që potencialisht mund të strehonte jetë pasi vëzhgimet nga teleskopët e lidhur me Tokën dhe sondat hapësinore gjetën prova të një oqeani 10 deri në 15 milje nën sipërfaqen e akullt, raporton Ian Sample për Guardian. Oqeani i Hënës vlerësohet të jetë 40 deri në 100 milje i thellë dhe mund të mbajë dy herë më shumë ujë sesa oqeanet e Tokës së bashku.
Në Grenlandë, kreshtat e dyfishta të akullit janë të rralla. Por në Evropë, veçoritë janë të bollshme. Kodrat në Evropë duken si plagë dramatike dhe astronomët kanë pyetur veten se si u formuan që kur sonda hapësinore Galileo i fotografoi për herë të parë tiparet në vitet 1990; megjithatë, Grenlanda mund t’i sjellë shkencëtarët më afër përgjigjes, sipas Science Alert.
Në Grenlandë, kreshtat u formuan kur pellgjet e cekëta të ujit nëntokësor ngrinë, shkrinë dhe ngrinë përsëri, duke thyer sipërfaqen me kalimin e kohës, raporton Guardian. Ato pishina të cekëta nëntokësore u formuan kur uji derdhej nga liqenet sipërfaqësore. Në Europa, ekipi dyshon se uji është shtyrë lart përmes guaskës së akullt përmes çarjeve.
“Një mënyrë që xhepat e ngjashëm të cekët të ujit mund të formohen në Evropë mund të jetë përmes ujit nga oqeani nëntokësor që detyrohet të ngjitet në guaskën e akullit përmes thyerjeve – dhe kjo do të sugjeronte se mund të ketë një sasi të arsyeshme shkëmbimi që ndodh brenda guaskës së akullit.” thotë Riley Culberg, autori kryesor i studimit dhe inxhinier elektrik në Stanford, në një deklaratë.
Studiuesit do të kenë një shans për të studiuar më tej sipërfaqen e Europës dhe për të krahasuar të dhënat me të dhënat nga Grenlanda.
©kumtari.al
