Shumë prindër nuk e kuptojnë se fëmijët e njohin racën në një moshë shumë të re. Në fakt, hulumtimet tregojnë se në gjashtë muaj, ata vërejnë dallime racore; parashkollorët demonstrojnë paragjykim “në grup” kur zgjedhin shokët e lojës; dhe nga klasa e shkollës, fëmijët njohin pabarazinë e pushtetit në ngjyrën e lëkurës.
Rritja e fëmijëve që janë të vetëdijshëm për çështjet e drejtësisë sociale kërkon biseda të hapura, të sinqerta dhe modelim të praktikave gjithëpërfshirëse. Sigurisht, nuk ka asnjë mënyrë të pagabueshme për të diskutuar kompleksitetin e racës.
Kjo është arsyeja pse, si një profesoresh që mëson zhvillimin e identitetit racor, u them gjithmonë prindërve që të përgatiten për një bisedë të vazhdueshme dhe ndonjëherë të çrregullt. Megjithatë, përpjekja për të krijuar më shumë përkatësi, përfshirje dhe dhembshuri në botë ia vlen.
Këtu janë katër gjërat që prindërit që rritin fëmijë të dhembshur, gjithëpërfshirës dhe të vetëdijshëm bëjnë kur flasin për racën:
1. Ata janë të hapur për racën
Fëmijët marrin parasysh ndryshimet fizike, duke përfshirë ngjyrën e lëkurës, tiparet e fytyrës dhe ngjyrën dhe strukturën e flokëve. Krijimi i kategorive është mënyra se si ata e kuptojnë botën dhe përpiqen të emërtojnë dhe racionalizojnë këto dallime.
Nëse fëmija juaj vëren dhe komenton ngjyrën e lëkurës së dikujt, mbështetni pyetjet dhe komentet e tij kurioze: “Hmmm, keni të drejtë. Ky është një vëzhgim i madh. Është bukur të shohësh lloje të ndryshme njerëzish dhe lëkurë.”
Është gjithashtu e mrekullueshme të flasim për “pse” dhe “si”: “A e dini se ngjyra e lëkurës së secilit është e ndryshme për shkak të sasisë së melaninës në trupin e tyre? Sa më shumë të keni, aq më e errët lëkura juaj. Kur keni më pak melaninë në trup, lëkura juaj do të duket më e lehtë.”
2. Ata zbërthejnë stereotipet
Raca dhe përkatësia jonë etnike janë pjesë e identitetit tonë dhe na sjellin krenari dhe ndjenjën e përkatësisë. Por është gjithashtu e rëndësishme të theksohet se raca është një koncept i ndërtuar që ka ndryshuar me kalimin e kohës.
Raca është përdorur gjatë historisë për t’u dhënë privilegje të padrejta disa grupeve duke dëmtuar të tjerët. Ne të gjithë kemi paragjykime dhe këto ide u transmetohen fëmijëve tanë përmes ndërveprimeve të përditshme.
Flisni për paragjykimet tuaja dhe çdo stereotip që fëmijët tuaj mund të kenë përvetësuar: “Ndonjëherë ne kemi supozime për njerëzit bazuar në racën ose gjininë e tyre. A e bëni ndonjëherë këtë? Më lejoni t’ju tregoj për një kohë që e kam bërë dhe se si i kujtova vetes që të kisha parasysh këtë.”
Këto momente mund të jenë një mënyrë e shkëlqyer për të praktikuar cenueshmërinë dhe dhembshurinë me fëmijët tuaj.
3. Ata krijojnë hapësirë për ndryshim
Anti-racizmi është praktikë e punës aktive për të eliminuar trajtimin e padrejtë të njerëzve bazuar në ngjyrën e lëkurës së tyre. Po çmonton ligjet, politikat, qëndrimet, sjelljet dhe praktikat që janë të padrejta dhe të pabarabarta.
Qëllimi është të luftoni racizmin në mënyrë aktive, të mos jeni të vetëkënaqur në pozicionin tuaj të besimit në barazi. Mbështetni dëshirën e natyrshme të fëmijës tuaj për të ndihmuar të tjerët përmes bisedave të zhytura në mendime: “Ndonjëherë duhet të flasim kur gjërat nuk janë të drejta, edhe kur është e vështirë. Është në rregull të më thuash se ke frikë. Edhe unë kam frikë.”
Një shembull tjetër i asaj që mund të thoni: “Kur ju ngriheni për njerëz që janë të ndryshëm nga ju dhe dëshironi që bota të jetë më e mirë për ta, ju bëheni një aleat. Një aleat është si një mik i mirë, i cili gjithmonë sigurohet që të trajtohen në mënyrë të drejtë dhe të jetë gjithmonë në anën tënde.”
Veprimi, sado i vogël, është themeli i punës antiraciste.
4. E zgjasin bisedën
Fëmijët mbështeten në skemën e tyre ekzistuese për të kuptuar botën. Sa herë që përforconi vlerat tuaja rreth racës ose racizmit, ju po i lejoni ata të krijojnë lidhje dhe të riorganizojnë njohuritë e tyre ekzistuese.
Sa më shumë të shihni boshllëqe në njohuritë e fëmijëve tuaj, aq më shumë e dini se çfarë bisedash specifike nevojiten.
Bëni pyetje të hapura për të parë se çfarë dinë, çfarë duhet të mësojnë dhe ku nevojitet më shumë dialog: “A mund të më thoni më shumë?” “Çfarë dini tjetër?” “A mund të ma shpjegoni këtë ide?” “Si të bën të ndihesh?” “Çfarë do të bënit?” “Si mund të ndihmojmë?”
Kur ndodhin gabime, reflektoni, kërkoni falje nëse është e nevojshme, jini të sjellshëm me veten dhe riafirmoni se jeni të përkushtuar për të mësuar dhe për t’u rritur./CNBC
©kumtari.al
