Malajzia ka një nga sistemet politike më interesante, i cili, megjithëse një konstrukt modern, i ka rrënjët në origjinën historike parakoloniale. Me tetë sulltanë dhe një raja (mbret) që shkëmbejnë mbretërinë mes njëri-tjetrit çdo pesë vjet, Malajzia ka të vetmen monarki me rotacion në botë. Ajo u themelua me bashkimin e 9 shteteve të vjetra Malajzese, ku monarkia është në kulmin e një sistemi feudal piramidal, të lashtë të bazuar në klasa.
Zyrtarisht, Malajzia është një monarki kushtetuese me një demokraci parlamentare në nivel federal dhe shtetëror. Gjashtë vjet pas pavarësisë nga britanikët, Malajzia u formua në 1963 përmes një federate të ish-kolonive britanike të Malajas dhe Singaporit. Kësaj federate i janë shtuar edhe Sabah dhe Sarawak.
Monarkia në vetvete përbëhet nga nëntë mbretër të trashëguar dhe etnikë malajzes, të cilët kanë krijuar një “Konferencë të Sunduesve”. Secili prej tyre sundon një shtet të veçantë në Malajzi, i cili përfshin Johore, Kedah, Kelantan, Negeri Sembilan, Pahang, Perak, Perlis, Selangor dhe Terengganu. Rendi i trashëgimisë midis shteteve është i paramenduar, me nëntë anëtarët mbretërorë që takohen çdo pesë vjet për të konfirmuar ose refuzuar pasardhësin.
Rrënjët e monarkisë shkojnë deri në shekullin e 15-të, kur i konvertuari islamik Parameswara, fillimisht Iskandar Shah, themeloi Sulltanatin e Malakës. Megjithëse mbretërimi i tij prej 12 vjetësh midis 1402 dhe 1414 ishte shumë i shkurtër, sipas veprës “Gjenealogjia e Mbretërve” ai ishte arratisur nga Singapura pas 9 vitesh sundimi në fund të shekullit të 14-të. Ishte pas rimishërimit të tij si Parameswara që do të fillonte monarkia e Malajzisë.
Pasi britanikët u detyruan të largoheshin nga Malajzia në vitin 1957, ka pasur 16 monarkë, duke përfshirë mbretin aktual Abdullah, i cili mori pushtetin në vitin 2019. Ai është gjithashtu sulltan i shtetit Pahang të Malajzisë./Ancient origins
©kumtari.al
