1.Encanto
Encanto, filmi i 60-të i metrazhit të gjatë nga Walt Disney Animation Studios, është përralla shumëngjyrëshe e një familjeje kolumbiane në të cilën të gjithë kanë fuqi mbinjerëzore – të gjithë, domethënë, përveç një adoleshenteje, Mirabel (Stephanie Beatriz). Me regji nga Byron Howard dhe Jared Bush (Zootopia, e riemërtuar Zootropolis në disa vende), së bashku me Charise Castro Smith, filmi është një festë e kulturës kolumbiane, një haraç për traditën letrare të realizmit magjik dhe një muzikal me këngë nga Lin- Manuel Miranda. Por në zemër të saj, Encanto është historia e një vajze që kalon zyrtarisht në moshë të rritur. “Isha shumë i emocionuar për krijimin e këtij personazhi i cili është me të meta, i ndrojtur dhe ndihet si një 14-vjeçar i vërtetë që po përpiqet të kuptojë identitetin e tij dhe vetëvlerësimin e tij,” tha Smith për Bill Desowitz të IndieWire. “Dhe me të vërtetë rezononte me mua, duke qenë një 14-vjeçar i ndrojtur me syze dhe flokë kaçurrela në një moment të jetës sime”.
2. Licorice Pizza
Tifozët e Boogie Nights dhe Inherent Vice gëzohen: Paul Thomas Anderson ka realizuar një film tjetër në Los Anxhelosin e viteve 1970. Këtë herë, regjisori ka bërë një romancë nostalgjike për dy aktorë adoleshentë në luginën e zbardhur nga dielli – San Fernando, ku Anderson u rrit. Cooper Hoffman, djali i të ndjerit Philip Seymour Hoffman, luan Gary Valentine. Alana Haim, një nga tre motrat e grupit Haim, është objekt i dashurisë së tij. Ndër anëtarët e tjerë të kastit janë Sean Penn, Tom Waits, Benny Safdie, John C Reilly, Maya Rudolph dhe Bradley Cooper. Përtej kësaj, detajet janë të pakta – përveç që Licorice Pizza është titulluar sipas një zinxhiri dyqanesh diskografike, jo një ushqimi të neveritshëm.
3. The Harder They Fall
Një e katërta e të gjithë kaubojve në Perëndimin e Vjetër ishin me ngjyrë, por përqindja është shumë më e vogël në filmat perëndimor të Hollivudit. Regjisori Jeymes Samuel shkon pak drejt korrigjimit të ekuilibrit me The Harder They Fall, një Western elegant në të cilin pothuajse të gjithë personazhet, heronjtë dhe horrat, luhen nga aktorë me ngjyrë. Heronjtë përfshijnë Jonathan Majors, Zazie Beetz dhe Delroy Lindo; horrat përfshijnë Idris Elba, Regina King dhe LaKeith Stanfield. Filmi është një shpërthim i zhurmshëm, gjakderdhës i të shtënave dhe grabitjeve të bankave, me një kolonë zanore që shpërthen nga hip-hop, funk dhe reggae, dhe një qëndrim i marrë direkt nga Quentin Tarantino. “Është e lehtë të harrohet se ky është debutimi regjisorial i filmit artistik të Samuelit”, shkruan William Stottor në Loud and Clear. “Duke mburrur disa nga sekuencat më të mira të aktrimit, regjisë, kinematografisë dhe aksionit të vitit, The Harder They Fall është kaq dehës, një përzierje marramendëse nostalgjie dhe freskie të shkrira së bashku për të formuar diçka krejt pa frymë”.
4. House of Gucci
Drama e krimit të vërtetë e Ridley Scott është përshtatur nga një libër i Sara Gay Forden. “Unë mendoj se kjo ishte një histori ku jeta është më e çuditshme se trillimi,” i tha Forden Rachel Tashjian në GQ. “Dhe shpesh mendoja se nëse do të kisha provuar të shkruaj një roman dhe t’i vendosja të gjitha këto elemente, askush nuk do ta besonte.” Ajo nuk e ka gabim. Historia fillon me Maurizio Gucci (Adam Driver) duke u përpjekur të luftojë kontrollin e biznesit familjar nga xhaxhai i tij Aldo (Al Pacino), me ndihmën e gruas së tij ambicioze, Patrizia Reggiani (Lady Gaga). Por një sagë mes udhëtimesh të shumta, jetës e modës luksoze dhe grindjeve dinastike përfundon me një Gucci që punëson një vrasës me pagesë për të vrarë një tjetër. Dy filmat e mëparshëm të Scott, All The Money In The World dhe The Last Duel, kanë qenë të shqetësuar për fuqinë e errët gërryese të pasurisë ekstreme, dhe ky premton të jetë po aq kritik.
5. C’mon C’mon
Në rolin e tij të parë që kur fitoi një Oscar për Joker, Joaquin Phoenix luan Johnny-n, një gazetar radioje beqar që udhëton nëpër SHBA, duke intervistuar nxënës të shkollës për frikën dhe shpresat e tyre për të ardhmen. Kur motra e tij Viv (Gaby Hoffman) duhet të përballet me një urgjencë shëndetësore, Johnny pranon të marrë me vete në udhëtim nipin e tij nëntëvjeçar, Xhesin (Woody Norman). Ajo që vijon është një dramë komedi bardh e zi e përzemërt, e frymëzuar nga bisedat që regjisori, Mike Mills, kishte me djalin e tij. Mills është “një nga kineastët amerikanë më reflektues që punon sot”, tha Tomris Laffly në RogerEbert.com, duke shtuar se C’mon C’mon është “një film thellësisht i pasur për fëmijën e tij, fëmijët tanë dhe prindërit e të gjithëve njësoj”.
