Nga Ylli Manjani
Në të gjitha shoqëritë moniste dhe të narkoshtetit kërkohet fajtori në publik. Duhet një fajtor që të marrë përsipër mëkatin kolektiv.
Dhe fajin e ka gjithmonë i pamunduri, i dobëti, duarlidhuri, i vdekuri e viktima. Fajin gjithmonë e ka ai/ajo që flet, jo ai që bën gjëmën.
E mbani mend agjitacionin e propagandën?
Shpalleshe fajtor pse thua s’ka qumësht në dyqan. Njësoj edhe sot, fajin e ka ai që flet! Ndërkohë ai që bën gjëma është legjitim…
Le që ç’them kot dhe unë agjitacioni e propaganda.
Ne kolektivisht bëjmë me faj edhe atë që sëmuret.
“Vetë e ka fajin që u sëmur”.
“Është ftohur, kot bën se s’ka gjë”…
***
Nejse, mos harroni:
Vetëm përpara!
Pak shpejt po deshët se mbaruan vendet në varreza.
