Nëse mbani një manaferrë, ka të ngjarë të ndjeni gungat dhe brazda të saj me majat e gishtave. Kur e fusni në gojë, mund të përdorni gjuhën për të ndjerë strukturën e saj bulbore. Dhe nëse jeni si Bryan Shaw, një biokimist dhe biofizikan në Universitetin Baylor, do të vini re se fruti duket se të kujton strukturën e një molekule shumë të madhe.
Për Shaw, përdorimi i gojës së tij për të eksploruar një manaferrë në mëngjes ishte një moment ndriçues. Ai pa një mundësi për të krijuar një mënyrë të re për studentët e verbër për të vizualizuar strukturat komplekse molekulare. Djali i Shaw humbi një sy nga retinoblastoma kur ishte i ri. Ndërsa kalonte kohë me të dhe një mik të tij që ishte plotësisht i verbër, Shaw vuri re prirjen e tyre për të eksploruar mjedisin e tyre duke vendosur objekte të huaja në gojë. Kjo e shtyu atë të eksploronte se si ekipi i tij kërkimor mund të promovonte edukimin STEM për studentët me dëmtim të shikimit. Sot, Shaw dhe studentja e tij e diplomuar Katelyn Baumer botuan një punim në Science Advances duke raportuar mbi suksesin e përdorimit të modeleve të vogla 3-D për të ndihmuar studentët me verbëri të ndjejnë dhe vizualizojnë strukturat e proteinave duke përdorur gojën e tyre.
Ekipi krijoi modele të vogla që varionin nga madhësia e një kikiriku deri tek ajo e një kokrre orizi. Ata bënë modele të lira nga xhelatina e ngrënshme e gummy bear që mund të aromatizohet për të përmirësuar më tej përvojën shqisore dhe mund të paketohet si karamele. Dhe ata bënë modele të tjera të rrëshirës kirurgjikale të pangrënshme. Në këtë studim të provës së konceptit, autorët thonë se këto modele kanë potencial për t’u bërë me çmim të ulët, për t’u transportuar lehtësisht dhe për t’u përdorur – dhe në rastin e rrëshirës, të sigurta për t’u larë dhe ripërdorur./Smithsonianmag
