Mitologjia Greke na ka lënë një trashëgimi të paçmuar përrallash me perëndi ziliqarë, heronj të guximshëm, aventura epike, histori hakmarrjeje dhe dashurie.
Korpusi i Mitologjisë Greke është zhytur dhe do të na duheshin disa vëllime librash për të mbuluar shumicën e tregimeve.
Sidoqoftë, siç është e natyrshme, disa nga ato histori janë më të dashura se të tjerat.
Njëra prej tyre është Teogonia: Përplasja e Titanëve.
Sipas Teogonisë së Hesiodit, në fillim, kishte vetëm Kaos.
Errësira e dendur mbuloi gjithçka derisa Toka lindi nga Kaosi dhe malet, deti, dhe pastaj qielli (Urani) me diellin, hënën dhe yjet.
Pastaj Urani dhe Toka u bashkuan dhe lindën Titanët. Por, Urani kishte frikë se një nga fëmijët e tij do të merrte fronin e tij.
Kjo është arsyeja pse ai e mbylli secilën prej tyre në thellësitë e Tokës.
Por djali i tij, Cronus, më i forti nga Titanët, e mundi atë dhe u bë udhëheqës botëror.
Ai u martua me Rhea-n, e cila lindi dy perëndi dhe tre perëndesha: Hades, Poseidon, Hera, Hestia dhe Demeter.
Por edhe Cronus trashëgoi frikën e babait të tij dhe besoi se një nga pasardhësit e tij më vonë do të merrte fronin e tij.
Kështu, kur ata lindën, ai i gëlltiti.
Sidoqoftë, Rhea po priste një fëmijë të gjashtë dhe nga frika se do të ndante të njëjtin fat me fëmijët e saj të tjerë,
ajo lindi fshehurazi në një mal në Kretë dhe fshehu të porsalindurin atje.
Ajo e quajti fëmijën Zeus.
Ajo e mashtroi burrin e saj, Cronusin, duke i dhënë një gur të mbështjellë me rroba dhe duke e bërë të mendojë se ai e gëlltiti fëmijën e gjashtë ashtu si edhe të tjerët para tij.
Nimfat u kujdesën për Zeusin dhe e ushqyen foshnjën me qumështin e një dhie.
Kur u rrit, Zeusi gjeti babanë e tij dhe e mashtroi të pinte një përzierje verë dhe mustardë (lloj salce e fortë, që bëhet me farë sinapi, me miell, me uthull, me musht e me erëza), gjë që e bëri atë të shpërfillte këtë miks përbërësish shumë trazues për stomakun e tij.
Një trazim i tillë për stomakun e Cronus bëri që vëllezërit dhe motrat më të mëdha të Zeusit të dilnin nga Cronus, plotësisht të rritur!
Kështu filloi Titanomakia e madhe, lufta midis Titanëve dhe Perëndive, me Zeusin si udhëheqës të tyre.
Kjo betejë titanike zgjati dhjetë vjet.
Perënditë i mundën Titanët dhe i hodhën në Tartarus, një vend i errët dhe i zymtë aq larg nga toka sa toka nga qielli.
Atëherë perënditë luftuan me Gjigantët për mbizotërimin e botës. Gigantomakia zgjati gjithashtu një kohë të gjatë.
Por perënditë ishin përsëri fitimtarë. Kështu, Zeusi u bë sunduesi i të gjithë botës dhe ai dhe perënditë e tjera u vendosën në Olimp. /kumtari.al/
