Nga F. William Engdahl
Forumi Ekonomik Botëror i Davos po shpall domosdoshmërinë e arritjes së një qëllimi mbarëbotëror të ” net zero carbon” deri në vitin 2050. Kjo për shumicën mund të tingëllojë si e largët dhe për këtë arsye është injoruar në masë të madhe. Megjithatë, transformimet që po ndodhin nga Gjermania në SHBA, dhe në ekonomi të tjera të panumërta, po krijojnë bazën për krijimin e asaj që në vitet 1970 u quajt Rendi i Ri Ekonomik Ndërkombëtar.
Në realitet është një plan për një korporativizëm totalitar teknokratik global, ai që premton papunësi të madhe, deindustrializim dhe kolaps ekonomik. Merrni parasysh disa backgrounds.
Forumi Ekonomik Botëror (WEF) i Klaus Schwab aktualisht po promovon temën e tij të preferuar, Rivendosjen e Madhe të ekonomisë botërore. Çelësi i gjithçkaje është të kuptosh se çfarë nënkuptojnë globalistët me Net Zero Karbon deri në vitin 2050.
BE po udhëheq garën, me një plan të guximshëm për t’u bërë kontinenti i parë në botë “neutral ndaj karbonit” deri në vitin 2050 dhe të zvogëlojë emetimet e tij të CO2 me të paktën 55% deri në vitin 2030.
Në një postim të gushtit 2020 në blogun e tij, cari global i vetë-emëruar i vaksinave Bill Gates shkroi për krizën e ardhshme në klimë:
“Sado e tmerrshme të jetë kjo pandemi, ndryshimi i klimës mund të jetë më i keq … Rënia relativisht e vogël e emetimeve, këtë vit, e bën një gjë të qartë: Ne nuk mund të arrijmë në zero emetime thjesht – ose madje kryesisht – duke fluturuar dhe vozitur më pak.”
Me një monopol virtual mbi mediat kryesore si dhe mediat sociale, lobi i Ngrohjes Globale ka qenë në gjendje të çojë pjesën më të madhe të botës në supozimin se më e mira për njerëzimin është të eliminojë hidrokarburet përfshirë naftën, gazin natyror, qymyrin dhe madje një energji elektrike bërthamore “carbon free” deri në vitin 2050, që me shpresë mund të shmangim një rritje prej 1.5 deri në 2 gradë Celsius në temperaturën mesatare botërore. Ka vetëm një problem me këtë. Është mbulim për një axhendë të fshehtë djallëzore.
Origjina e “Ngrohjes Globale”
Shumë kanë harruar tezën origjinale shkencore të paraqitur për të justifikuar një ndryshim rrënjësor në burimet tona të energjisë. Nuk ishte “ndryshimi i klimës”. Klima e Tokës po ndryshon vazhdimisht, e lidhur me ndryshimet në emetimin e flakërimeve diellore ose ciklet e njollave të diellit që ndikojnë në klimën e Tokës.
Rreth kthesës së mijëvjeçarit, teksa cikli i mëparshëm i ngrohjes i drejtuar nga dielli nuk ishte më i dukshëm, Al Gore dhe të tjerët e kaluan narracionin në një vështrim gjuhësor në “Ndryshimi i Klimës”, nga Ngrohja Globale.
Tani narracioni i frikës është bërë aq absurd saqë çdo ngjarje e motit të çmendur trajtohet si “krizë klimatike”. Çdo uragan ose stuhi dimri pretendohet si dëshmi se perënditë e klimës po na ndëshkojnë ne njerëzit mëkatarë emetues të karbonit.
Por prit. E gjithë arsyeja për kalimin në burimet alternative të energjisë, të tilla si dielli ose era, dhe braktisja e burimeve të energjisë së karbonit, është pretendimi i tyre se CO2 është një gaz serë që shkon disi deri në atmosferë ku formon një batanije që supozohet se ngroh Tokën poshtë- Ngrohja globale. Emetimet e gazrave serë sipas Agjencisë Amerikane për Mbrojtjen e Mjedisit vijnë kryesisht nga CO2. Prandaj, fokusi është te “gjurmët e karbonit.
Ajo që pothuajse nuk thuhet kurrë është se CO2 nuk mund të fluturojë në atmosferë nga marmitat e makinave ose nga uzinat e qymyrit ose origjina të tjera të prodhuara nga njeriu. Dioksidi i karbonit nuk është karbon ose blozë. Është një gaz i padukshëm, pa erë, thelbësor për të realizuar fotosintezën dhe të gjitha format e jetës në tokë, përfshirë edhe ne. CO2 ka një peshë molekulare pak më shumë se 44 ndërsa ajri (kryesisht oksigjeni dhe azoti) ka një peshë molekulare prej vetëm 29.
Maurice Strong
Për të vlerësuar se çfarë veprimi kriminal po zhvillohet sot rreth Gates, Schwab dhe avokatëve të një ekonomie të supozuar “të qëndrueshme” botërore, duhet të kthehemi në vitin 1968 kur David Rockefeller dhe miqtë e tij krijuan një lëvizje rreth idesë se konsumi njerëzor dhe rritja e popullsisë ishin problemi kryesor i botës.
Rockefeller, pasuria e të cilit bazohej në naftë, krijoi Klubin neo-Malthusian të Romës në vilën Rockefeller në Bellagio, Itali. Projekti i tyre i parë ishte financimi i një studimi të pavlerë ( junk study) në MIT të quajtur Limits to Growth në 1972.
Një organizator kryesor i axhendës së Rockefeller për ‘rritjen zero’ në fillim të viteve 1970 ishte shoku i tij i vjetër, një naftëtar kanadez i quajtur Maurice Strong, gjithashtu anëtar i Klubit të Romës. Në 1971 Strong u emërua Nënsekretar i Kombeve të Bashkuara dhe Sekretar i Përgjithshëm i Konferencës së Qershorit 1972 të Ditës së Tokës në Stokholm. Ai ishte gjithashtu një i besuar (trustee) i Fondacionit Rockefeller.
Maurice Strong ishte një përhapës i hershëm kyç i teorisë së pabazuar shkencërisht se, emetimet e bëra nga njeriu nga mjetet e transportit, uzinat e qymyrit dhe bujqësia shkaktuan një rritje dramatike dhe të përshpejtuar të temperaturës globale e cila kërcënon qytetërimin, e ashtuquajtura më pas si Ngrohje Globale. Ai shpiku termin elastik “zhvillim i qëndrueshëm”.
Si kryetar i Konferencës së OKB -së në Stokholm për Ditën e Tokës në 1972, Strong promovoi uljen e numrit të popullsisë dhe uljen e standardeve të jetesës në të gjithë botën për të “shpëtuar mjedisin”. Disa vjet më vonë i njëjti Strong deklaroi:
“A nuk është shpresa e vetme për planetin që qytetërimet e industrializuara të shemben? A nuk është përgjegjësia jonë ta bëjmë këtë? “
Kjo është axhenda që sot njihet si Rivendosja e Madhe ose Axhenda e OKB-së e 2030. Strong vazhdoi duke krijuar Panelin Ndërqeveritar të OKB-së për Ndryshimet Klimatike (IPCC), një organ politik i cili avancon pretendimin e paprovuara shkencërisht se emetimet e CO2 të prodhuara nga njeriu do ta fusin botën tonë në katastrofë ekologjike të pakthyeshme.
Bashkëthemeluesi i Klubit të Romës, Dr. Alexander King, pranoi mashtrimin thelbësor të axhendës së tyre mjedisore disa vite më vonë në librin e tij, “Revolucioni i Parë Global”. Ku ai deklaroi se:
“Në kërkim të një armiku të ri që do të na bashkonte, ne dolëm me idenë se ndotja, kërcënimi i ngrohjes globale, mungesa e ujit, uria dhe të ngjashme do të përputheshin me faturën … Të gjitha këto rreziqe shkaktohen nga ndërhyrja njerëzore dhe kjo kapërcehet vetëm përmes ndryshimeve në qëndrime dhe sjellje. Armiku i vërtetë, pra, është vetë njerëzimi.”
King pranoi se “kërcënimi i ngrohjes globale” ishte thjesht një dredhi për të justifikuar një sulm ndaj “vetë njerëzimit“. Kjo tani po lançohet si Rivendosja e Madhe dhe hileja e Net Zero Carbon.
Fatkeqësia e Energjisë Alternative
Në vitin 2011, duke vepruar sipas këshillës së Joachim Schnellnhuber, të Institutit të Potsdamit për Kërkimin e Ndikimit në Klimë (PIK), Angela Merkel dhe qeveria gjermane vendosën që deri në vitin 2022 të gjithë Centralet Bërthamore, prodhues të energjisë të mbyllen plotësisht, si pjesë e një strategjie qeveritare të vitit 2001 të quajtur Energiewende ose Energji Turn, për t’u mbështetur te dielli dhe era dhe të tjera “burime të rinovueshme”. Qëllimi ishte që Gjermania të bëhej kombi i parë industrial që ishte “neutral ndaj karbonit”.
Strategjia ka qenë një katastrofë ekonomike. Duke kaluar nga të qenët një nga rrjetet e botës industriale më të qëndrueshme, më të lira dhe më të besueshme të prodhimit të energjisë, sot Gjermania është bërë gjeneratori elektrik më i shtrenjtë në botë. Sipas shoqatës gjermane të industrisë së energjisë BDEW, më së voni deri në vitin 2023 kur të mbyllet uzina e fundit bërthamore, Gjermania do të përballet me mungesa të energjisë elektrike.
Në të njëjtën kohë qymyri, burimi më i madh i energjisë elektrike, po hiqet gradualisht për të arritur Net Zero Karbon. Industritë tradicionale me energji intensive, si ato të çelikut, prodhimit të qelqit, kimikateve bazë, prodhimit të letrës dhe çimentos, po përballen me kosto të larta dhe mbyllje, ose shpërndarje dhe humbje të miliona vendeve të kualifikuara. Energjia joefikase e erës dhe diellit, sot kushton rreth 7 deri në 9 herë më shumë se gazi.
Gjermania ka më pak diell në krahasim me vendet tropikale, kështu që era shihet si burimi kryesor për energjinë e gjelbër. Ka një hyrje të madhe të betonit dhe aluminit të nevojshëm për prodhimin e parqeve fotovoltike ose të erës. Kjo kërkon energji të lirë – gazi, qymyri ose bërthamore – për të prodhuar. Ndërsa kjo hiqet gradualisht, kostoja bëhet ndaluese, madje edhe pa “taksa të karbonit” të shtuar.
Gjermania ka tashmë rreth 30,000 turbina me erë, më shumë se kudo tjetër në BE. Turbinat gjigante të erës kanë probleme serioze të zhurmës ose rreziqe infrakulare për shëndetin për banorët pranë strukturave të mëdha dhe dëmtime të motit dhe shpendëve. Deri në vitin 2025, rreth 25% e mullinjve të erës ekzistues gjermanë do të kenë nevojë për zëvendësim dhe depozitimi i mbeturinave është një problem kolosal.
Kompanitë po paditen pasi qytetarët po e kuptojnë se çfarë katastrofe janë ato. Për të arritur objektivat deri në vitin 2030, Deutsche Bank pranoi kohët e fundit se shtetit do t’i duhet të krijojë një “eko-diktaturë”.
Në të njëjtën kohë shtysa gjermane për t’i dhënë fund transportit të benzinës ose naftës deri në 2035, në favor të automjeteve elektrike, është në rrugën e duhur për të shkatërruar industrinë më të madhe dhe më fitimprurëse të Gjermanisë, sektorin e automobilave, dhe të heqë miliona vende pune. Automjetet me bateri litium-jon kanë një “gjurmë karboni” totale kur përfshihen efektet e nxjerrjes së litiumit dhe prodhimit të të gjitha pjesëve, që është më keq se makinat me naftë.
Dhe sasia e energjisë elektrike të shtuar e nevojshme për një Gjermani me karbon zero deri në vitin 2050 do të ishte shumë më tepër se sot, pasi miliona ngarkues të baterive do të kenë nevojë për energji elektrike në rrjet me fuqi të besueshme. Tani Gjermania dhe BE fillojnë të vendosin “taksa të reja të karbonit”, gjoja për të financuar kalimin në karbon zero. Taksat vetëm do ta bëjnë energjinë elektrike dhe energjinë edhe më të shtrenjtë, duke siguruar kolapsin më të shpejtë të industrisë gjermane.
Shpopullimi
Sipas atyre që avancojnë axhendën Zero Carbon, është pikërisht ajo që ata dëshirojnë: deindustrializimi i ekonomive më të përparuara, një strategji e llogaritur prej dekadash, siç tha Maurice Strong, për të sjellë kolapsin e qytetërimeve të industrializuara.
Kthimi i ekonomisë industriale aktuale botërore në një distopi të djegies me dru, dhe të mullinjve me erë, ku ndërprerjet bëhen normë si tani në Kaliforni, është një pjesë thelbësore e një transformimi të rivendosjes së madhe sipas Axhendës 2030: Kompakti Global i OKB-së për Qëndrueshmërinë
Këshilltari i Merkel për klimën, Joachim Schnellnhuber, në vitin 2015 paraqiti axhendën radikale të gjelbër të Papa Françeskut, letrën enciklike, Laudato Si, si të emëruarin e Francës në Akademinë Papnore të Shkencave. Dhe ai këshilloi BE-në për axhendën e saj të gjelbër. Në një intervistë të vitit 2015, Schnellnhuber deklaroi se “shkenca” tani ka përcaktuar se kapaciteti mbajtës maksimal i një popullsie njerëzore “të qëndrueshme” ishte rreth gjashtë miliardë njerëz më pak:
“Në një mënyrë shumë cinike, është një triumf për shkencën sepse më në fund ne kemi stabilizuar diçka- domethënë vlerësimet për kapacitetin mbajtës të planetit, që duhet të jetë nën 1 miliard njerëz.”
Për ta bërë këtë, bota e industrializuar duhet të shpërbëhet. Christiana Figueres, një Kontribuese në Axhendën e Forumit Ekonomik Botëror dhe ish sekretare ekzekutive e Konventës Kuadër të OKB -së për Ndryshimet Klimatike, zbuloi qëllimin e vërtetë të axhendës së OKB -së për klimën në një konferencë shtypi në Bruksel në shkurt 2015, ku ajo deklaroi se:
“Kjo është hera e parë në historinë e njerëzimit që ne po i vendosim vetes detyrën e ndryshimit të qëllimshëm të modelit të zhvillimit ekonomik që ka mbizotëruar që nga Revolucioni Industrial ”.
Vërejtjeve të Figueres për 2015-n i’u bëri jehonë edhe Presidenti Francez Macron në “Axhendën Davos” të Janarit 2021, të Forumit Ekonomik Botëror, ku ai pretendoi se:
“në rrethanat aktuale, modeli kapitalist dhe ekonomia e hapur nuk janë më të realizueshme”. Macron, një ish -bankier Rothschild, pohoi se: “mënyra e vetme për të dalë nga kjo epidemi është krijimi i një ekonomie që është më e fokusuar në eliminimin e hendekut midis të pasurve dhe të varfërve”.
Merkel, Macron, Gates, Schwab dhe miqtë do ta bëjnë këtë duke ulur standardet e jetesës në Gjermani dhe OECD në nivelet e Etiopisë ose Sudanit. Kjo është distopia e tyre e karbonit zero. Kufizimi i rëndë i udhëtimeve ajrore, udhëtimeve me makinë, lëvizjeve të njerëzve, mbylljeve të industrisë “ndotëse”, të gjitha për të zvogëluar CO2. E çuditshme është se, si në mënyre kaq të përshtatshme Pandemia e Korona Virus, krijon bazën për Rivendosjen e Madhe dhe Axhendën e Kombeve të Bashkuara 2030, të Net Zero Karbon.
Përgatiti në shqip kumtari.al
