Darvinizmi Social është një qasje që përpiqet të zbatojë konceptet e përzgjedhjes natyrore në individë dhe shoqëri të veçanta. Nga ky këndvështrim, mund të nxirret ideja se në shoqëri duhet të ndodhë e njëjta gjë siç ndodh në natyrë. Me fjalë të tjera, vetëm më të fortët mbijetojnë.
Darvinizmi social ka krijuar një vëllim teorish dhe politikash me vlefshmëri të dyshimtë për të justifikuar forma të ndryshme diskriminimi. Në fakt, më shumë se disa figura i janë drejtuar dhe vazhdojnë të përdorin këtë qasje për të zhvlerësuar vlerën e njerëzve të një grupi ose prejardhjeje të caktuar etnike.
Manifestimi më i neveritshëm i Darvinizmit social ishte nazizmi, i cili, çuditërisht, ende nuk është zhdukur plotësisht. Në të vërtetë, ekzistojnë më shumë se disa grupe neo-naziste sot. Nga këto koncepte, janë shfaqur forma të ndryshme supremacizmi që i kanë shkaktuar botës dëme të panumërta.
Darvinizmi social
Çarls Darvini propozoi teorinë e evolucionit dhe me të shënoi një moment historik përfundimtar në besimet e asaj kohe për natyrën. Teoria e tij sugjeroi që specie të ndryshme evoluojnë nga seleksionimi natyror. Ky është një proces me të cilin organizmat më të fortë përshtaten dhe mbijetojnë, ndërsa më të dobëtit zhduken me kalimin e kohës.
Kjo do të thotë se, në natyrë, ekziston një luftë e vazhdueshme për mbijetesë që më të fortët janë të destinuar ta fitojnë. I pari që i transferoi këto koncepte nga bota natyrore në atë shoqërore ishte Herbert Spencer. Postulati i Darvinizmit social është vërtet i thjeshtë: nëse mbizotëron më i forti në natyrë, e njëjta gjë duhet të ndodhë edhe në botën njerëzore.
Problemi i parë me këtë qasje është se ajo nuk përcakton se çfarë do të thotë “i fortë” ose “i dobët”. Për shembull, a ishte Stephen Hawking ‘i dobët’ për shkak të një sëmundjeje, pavarësisht se ka qenë një nga shkencëtarët më të shkëlqyer në botë? A ishte Adolf Hitleri ‘i fortë’ pasi pushtoi pothuajse të gjithë Evropën, edhe pse kjo solli vetëm mjerim dhe shkatërrim?
Një teori e pabazë
Darvinizmi social nuk ka shërbyer aq shumë për të klasifikuar individët “të fortë” dhe “të dobët”, por ka qenë më i orientuar drejt klasifikimit të shoqërive dhe grupeve etnike të tëra. Në realitet, ka qenë një aparat teorik për të justifikuar dhunën e ushtruar nga disa njerëz ndaj të tjerëve dhe nga disa individë ndaj të tjerëve. Pas kësaj, nuk ka asgjë më shumë se injoranca dhe një dëshirë për pushtet dhe pasuri.
Raca është një nga temat e preferuara të atyre që mbrojnë Darvinizmin social. Në të vërtetë, epërsia e një race mbi të tjerat ka qenë lajtmotivi i shumë akteve diskriminuese dhe të dhunshme. Është gjithashtu shpesh arsyeja pse disa individë ndihen të drejtë të sulmojnë ose nënçmojnë ata që kanë lëkurë më të errët se vetja.
Shkenca ka çmontuar vetë konceptin e racës dhe ka zbuluar se nuk ka asgjë gjenetikisht të rëndësishme midis njerëzve me ngjyra të ndryshme të lëkurës. Është thjesht për shkak të një ndryshimi në nivelet e tyre të melatoninës. Kjo është e njohur që nga vitet 1970. Për më tepër, ne të gjithë vijmë nga të njëjtët paraardhës me ngjyrë. Ky nuk është një zbulim i ri. Në fakt, paleontologu francez, Michel Brunet e testoi atë më shumë se 20 vjet më parë.
Një justifikim i përshtatshëm
Darvinizmi social ka shërbyer si pretekst për të justifikuar grabitjet dhe vrasjet masive. Për shembull, ai mbështeti besimin se zezakët nuk kishin shpirt, kështu që u jepte të drejtën të tjerëve t’i skllavëronin dhe të përvetësonin fuqinë e tyre të punës. Prandaj, ajo gjeneroi pasuri për të tjerët për jetën, pa kërkuar ndonjë investim të madh. Besimi ishte se njerëzit me ngjyrë të ndryshme i përkisnin një kulture inferiore, e cila justifikonte pushtimin e vendeve të tyre, nënshtrimin e tyre dhe ruajtjen e të gjitha pasurive të tyre.
Kapitalizmi i egër ka përvetësuar gjithashtu disa skaje të Darvinizmit social për të justifikuar pabarazinë e papranueshme. Ai sugjeron që njerëzit e varfër janë të varfër për shkak të inferioritetit të tyre. Nuk merret parasysh fakti se ato mund të jenë shpronësuar ose kufizuar sistematikisht nga të tjerët. As që mund të mos kenë pasur të njëjtat mundësi historike apo konjukturore.
Darvinizmi social gjithashtu u jep disa individëve mundësinë për të justifikuar narcisizmin e tyre patologjik. Ky ishte pikërisht rasti i Hitlerit dhe shumë individëve të tjerë, të cilët shpalosën dëshirat e tyre shkatërruese mbi të tjerët, duke u fshehur pas koncepteve të pabaza teorike. Në të vërtetë, Darvinizmi social përdoret si një mundësi për individët dhe sektorët që barazojnë brutalitetin me forcën për të kryer padrejtësi të rënda dhe për të nxjerrë përfitime të mëdha private prej saj./Exploring your mind-kumtari.al
