ALARM GLOBAL! Si të shpjegohet se çfarë po ndodh sot?

Nga Claudia von Werlhof

Pas më shumë se një viti “bllokimesh” në të gjithë botën, çështja e “ngrohjes globale” dhe “ndryshimit klimatik” është kthyer në tryezën e debatit ndërkombëtar.

Duket se katastrofat natyrore kanë filluar të na rrethojnë kudo – nga bota e kafshëve pranë nesh si dhe nga qielli sipër nesh. A është “natyra” armiku që duhet luftuar sot, qoftë duke e vaksinuar njerëzimin kundër koronavirusit që gjoja u hodh nga shkretëtira duke na sulmuar, qoftë duke shkatërruar prodhimin dhe konsumin industrial për të shmangur emetimet e supozuara të gazit serrë të CO2 , duke u identifikuar zyrtarisht si fajtori i vetëm i të ashtuquajturës ngrohje globale? Apo të jetë nga aplikimi i metodave të një “gjeoinxhinierie” civile të supozuar kundër një ndryshimi të vazhdueshëm klimatik që duket se kërcënon botën?

Ky është momenti më i mirë për të botuar librin tonë “Global War-ning! Gjeoinxhinieria po shkatërron planetin tonë dhe njerëzimin”. Paralajmërimi ynë, megjithatë, nuk është një paralajmërim kundër emetimeve të CO2 që janë arsyeja e supozuar për ngrohjen e planetit. Kjo pretendohet nga lart, veçanërisht nga Paneli Ndërqeveritar për Ndryshimet Klimatike (IPCC), nga qeveritë, mediat dhe super të pasurit, si dhe nga lëvizjet e korruptuara shoqërore kudo.

Megjithatë, ne po paralajmërojmë kundër efekteve të një forme gjeoinxhinierie që nuk është me origjinë civile, por ushtarake, dhe një teknologjie që e vetme është në gjendje të prodhojë efekte që shfaqen si ngrohja globale, ndryshimet klimatike dhe shumë më tepër, si p.sh. dëmtimi i shtresës së ozonit të planetit .

Kjo teknologji ushtarake, megjithatë, nuk debatohet pothuajse askund, pavarësisht zhvillimit të saj ndërkombëtarisht 75 vjet më parë. Gjeoinxhinieria ushtarake është një makro-teknologji për të ndikuar dhe për të ndryshuar proceset planetare dhe në të njëjtën kohë një mikro-teknologji për të ndikuar në trupat dhe mendjet tona, një teknologji e kontrollit të mendjes. Por gjeoinxhinieria ushtarake mbahet jo vetëm e fshehur nga publiku, edhe kur disa nga aplikacionet e saj “civile” diskutohen dhe përkufizohen si e vetmja “gjeoinxhinieri” që ekziston, por edhe – duke iu referuar aplikimeve të saj “civile” – përkufizohet si teknologji që madje do të shpëtonte planetin. Ndërkohë, gjeoinxhinieria e vërtetë po e transformon me dhunë planetin për përdorim ushtarak kundër nesh dhe vetvetes. Kjo do të thotë se Nëna Tokë është “armatosur”, duke u përpjekur ta shndërrojë atë në një makinë gjigante lufte.

Teknologjia e gjeoinxhinierisë ushtarake është analizuar thellësisht në të gjitha aspektet e saj dhe zhvillimin historik nga shkencëtarja e Amerikës së Veriut dhe ekspertja e OKB-së, Dr. Rosalie Bertell (1929-2012), e shoqëruar dhe e ndjekur nga shumë të tjerë (Bertell 2000, 2020; Chossudovsky 2020). Bertell përfundon dhe paralajmëron se kjo teknologji po e kthen planetin tonë, në tërësi, në një armë të shkatërrimit në masë, duke përfshirë “shkatërrimin” e tij, siç thotë ajo. Pra, gjeoinxhinieria duhet të ndërpritet menjëherë në vend që të përkufizohet si shkencë civile dhe të shpallet anasjelltas si një mjet për të shpëtuar edhe Tokën!

Kjo tregon se konceptet e diskursit publik që përdoren sot janë pjesë e një lufte informacioni që po prodhon një konfuzion të jashtëzakonshëm kudo (Engdahl 2018).

Pra, ka ardhur koha që të kemi një vështrim të ri në gjeoinxhinierinë ushtarake për të kuptuar më mirë se çfarë po ndodh realisht me Tokën në përgjithësi dhe me “klimën” e saj, në veçanti, si dhe me njerëzit dhe shoqëritë tona.

Ajo që mund të shohim tani është fillimi i një politike të “mbrojtjes së klimës” që është bërë projekti kryesor i Bashkimit Evropian për dekadat në vijim, i ashtuquajturi “Marrëveshja e Re e Gjelbër” (Rifkin 2019). Të njëjtat politika të supozuara “të gjelbra” janë gjithashtu qendrore për konceptet e “Rivendosjes së Madhe” në shekullin 21, të propaganduar nga “Forumi Ekonomik Botëror” (WEF) dhe udhëheqësi i tij, Klaus Schwab, në Davos (Schwab & Malleret 2020). Schwab nuk promovon asgjë më pak se interesat e super të pasurve në botë. Programi i tij duket sikur “Rendi i Ri Botëror” i cituar shpesh do të ishte “i gjelbër”, miqësor ndaj natyrës dhe rreziqet për natyrën – si dhe nga natyra – duke eliminuar ndërmarrjet civilizuese për mirëqenien e të gjithëve ne. Duket sikur do të na çlironte nga mëkatet e humbjes së burimeve, prodhimit masiv industrial dhe mbikonsumit nën kapitalizmin. A nuk ishin këto synimet e të gjitha lëvizjeve ekologjike dhe antikapitaliste të shekullit të kaluar?

Po, kanë qenë, por para së gjithash ka një argument që tregon drejtimin real të planeve të reja globale. Është argumenti i të ashtuquajturit “mbipopullim” që duhet të zhduket pasi pretendohet se kërcënon natyrën duke qenë përgjegjës për prodhimin e emetimeve gjithnjë në rritje të CO2 për shkak të një niveli gjithnjë më të lartë prodhimi dhe konsumi. Në të vërtetë, vetëm kur popullsia botërore reduktohet në një nivel shumë më të ulët, modeli aktual i zhvillimit dhe përdorimi i burimeve të tij, si dhe përqendrimi i të ardhurave të tij mund të ruhen dhe madje të zgjerohen. Vetëm në këtë mënyrë mund të shmanget një ndryshim thelbësor në drejtim të një shoqërie alternative, vërtetë egalitare që nuk ka më nevojë të jetë e orientuar drejt kapitalit në prodhim dhe konsum. Prandaj, për të vazhduar me kapitalizmin, ai duhet të reduktohet në një projekt të pakicës, për sa i përket prodhimit dhe konsumit të burimeve të kufizuara, sepse përndryshe do të dështonte domosdoshmërisht në të ardhmen e afërt. “Piku i naftës” do të bëhej kulmi i gjithçkaje.

Por, cilat janë ndryshimet që lajmërojnë programet e reja politike, gjoja të gjelbra dhe që mbrojnë burimet nga lart, përveç “shpopullimit” – një synim i paimagjinueshëm deri më sot për shumicën e njerëzve?

Ndërsa njerëzit besojnë në projektet e reja politike të gjelbërta dhe për më tepër “të qëndrueshme”, të mbështetura edhe nga Axhenda e OKB-së 2010 dhe 2030, ne duhet të pyesim se çfarë nënkuptojnë këto projekte në realitet dhe përtej propagandës së tyre. Pra, a është e vërtetë që ne jemi dëshmitarë të fillimit të një procesi të transformimit të shoqërive tona në shoqëri vërtet ekologjike, qoftë me apo pa “mbipopullimin” e saj aktual?

“Transformimi i madh” i ri shpallet kudo. Ai konsiston në fillimin e heqjes së rezultateve të revolucioneve të mëparshme industriale, bazuar në energjinë e qymyrit, gazit natyror dhe naftës (Engdahl 2021). Sot do të vendoset një regjim i ri teknologjik dhe energjetik, i quajtur “revolucioni i katërt industrial”. Ai supozohet të bazohet kryesisht në energjitë e rinovueshme “të pastra” nga uji, era, biomasa dhe rrezet e diellit të cilat nuk emetojnë shumë CO2, krahasuar me herët e mëparshme. Projekti i ri qytetërues do të ishte larg përkeqësimit të ngrohjes globale, duke e stabilizuar atë në 1.5 gradë të propozuar dhe katastrofat klimatike që supozohet se do të rezultojnë prej tij do të ishin të kufizuara.

Regjimi i ri i energjisë, megjithatë, nuk e përjashton energjinë bërthamore – e konsideruar si e gjelbër për gjoja se nuk prodhon emetime të CO2 (Werlhof 2019), gjë që nuk është e vërtetë kur të paktën merren parasysh minierat e uraniumit, për shembull, parakushti i tij gjithashtu. Mirëpo, mirëmbajtja e furnizimit me energji bërthamore tregon se në realitet energjitë e rinovueshme nuk do të mjaftonin aspak për të ruajtur prodhimin e të gjitha inputeve të nevojshme dhe kërkesat e një furnizimi me energji në rritje me një trafik, ekonomi dhe shoqëri të orientuar drejt shërbimeve elektronike, të mos përmendim ushtrinë, e cila nuk do të heqë dorë nga interesat e saj parësore në teknologjitë bërthamore, me të cilat – meqë ra fjala – kishte filluar projekti i gjeoinxhinierisë (Bertell 2000, Werlhof në këtë vëll).

Megjithatë, më e rëndësishmja, vetë revolucioni i katërt industrial përcaktohet nga aplikimi i përgjithshëm i teknologjive të reja që nuk janë përdorur kurrë më parë në baza të përgjithësuara, domethënë inxhinieria gjenetike dhe biologjia sintetike – bioteknologjitë – Inteligjenca Artificiale (AI), nanoteknologjia dhe e fundit. por jo më pak e rëndësishme, gjeoinxhinieria!

Pra, ndërsa rrëfimi nga lart ka të bëjë me natyrën në të gjitha aspektet e saj, duke qenë burimi i gjithë energjisë, jetës dhe materies, ne duhet të pyesim: Çfarë ndodh me natyrën në kohën e revolucionit të ri industrial?

Ndodh që natyra në formën e saj si materie dhe jetë shpërbëhet sistematikisht deri në strukturën e saj qelizore, molekulare, madje edhe atomike, dhe më pas rikombinohet në një “krijim” të ri, por një krijim përtej të gjitha formave, kufijve, evolucionit dhe kufijve të saj evolucionar. (Chargaff 1988). Unë e quaj këtë “alkiminë e re” në të cilën shpërbërja e plotë e të gjithë materies, “vdekja” e saj bëhet parakusht i një “krijimi” të ri, një Opus Magnum përtej natyrës siç e njohim ne (Werlhof 2020, Bizarri 2012).

Ky revolucion është me të vërtetë një revolucion dhe mund të jetë më vendimtari ndonjëherë. Ai po shpik një botë krejtësisht të re, një përzierje të jetës dhe makinerisë, dhe të formave të ndryshme të jetës dhe materies si të tilla, të padukshme deri në ditët e sotme. Por ky revolucion nuk ka të bëjë më me natyrën, jetën, madje edhe jetën njerëzore brenda rendit natyror në Tokë. Përkundrazi, ai dëshiron të kapërcejë dhe kapërcejë natyrën në të gjitha paraqitjet dhe lidhjet e saj. E njëjta gjë vlen edhe për Nënën Tokë. “Hakimi i planetit” me anë të gjeoinxhinierisë ushtarake do të thotë të marrësh kontrollin e energjive të tij dhe sistemeve të mbështetjes së jetës dhe t’i rikombinosh ato në formën e një makinerie gjigante të armatosur.

Çfarë është e gjelbër në të gjithë këtë? Është e gjelbër për sa i përket gjithë jetës, por kjo jetë po shkatërrohet dhe shndërrohet në pjesë përbërëse të një mega-makine të madhe të AI, “Interneti i Gjërave” të dixhitalizuar që lëviz nga frekuencat ushtarake 5G. Në IoT, të gjitha pjesët përcaktohen si gjëra, si “informacion”. Pra, meqë ne të gjithë supozohet të bëhemi pjesë e tij, ne qeniet njerëzore – për herë të parë në histori – në parim nuk do të njihemi më si qenie të gjalla apo edhe njerëz! Nuk do të jetë nevoja të njihen qeniet njerëzore, të drejtat dhe liritë e tyre, të mos flasim më për demokraci. Format e reja të jetës në IoT – si çdo risi – do të jenë thjesht patenta në pronësi të mega-ndërmarrjeve (Werlhof 2020).

Kjo është ajo që shumica e njerëzve nuk e kuptojnë: ne, si qenie njerëzore, do të eliminohemi, nëse kjo ndodh siç është planifikuar (Werlhof 2021).

A është kjo ajo që lëvizjet ekologjike në mbarë botën përcaktuan fillimisht si e gjelbër? Sigurisht që jo. Ajo që ne shohim të shfaqet është një qytetërim utopik që është e kundërta e jeshiles në kuptimin e natyrës miqësore, sepse e zhduk dhe zëvendëson natyrën, jetën dhe gjithashtu jetën njerëzore nga makineria, dhe kombinimet e tyre të drejtuara nga makineria. Në këtë mënyrë, “Antropoceni”, Epoka e Njeriut që kontrollon Tokën konceptohet si një epokë që nuk e llogarit njeriun si njerëzor siç e kemi njohur atë në histori.

Prandaj, supozoj se pothuajse askush nuk e kupton vërtet se çfarë do të thotë në realitet Marrëveshja e Re e Gjelbër dhe Rivendosja e Madhe.

Megjithatë, duke i lidhur pikat, ne e bashkojmë – duke e lidhur pandeminë e supozuar që është përgatitur si një “plandemike” tashmë 10 vjet më parë (Rockefeller 2010), me rrezikun e supozuar të CO2; lidhja e bllokimeve me planet për gjeoinxhinierinë kundër të ashtuquajturës ngrohje globale; lidhjen e vaksinimit të vazhdueshëm kundër COVID-19 të miliarda njerëzve me planet për shpopullimin e planetit dhe hapin e parë drejt transhumanizmit për ata që mbijetojnë, duke u ndryshuar tashmë në organizma të modifikuar gjenetikisht (OMGJ); duke e lidhur luftën e vazhdueshme kundër rreziqeve të supozuara të natyrës në përgjithësi me luftën kundër një natyre gjoja lakmitare njerëzore; dhe duke e lidhur “natyrën” e qytetërimit të mbeturinave të sotme të shpikur nga vetë klasat sunduese që tani do të hiqet për shumicën, me “armatizimin” e natyrës planetare.

Ajo që përgjithësisht harrohet të thuhet në këtë kontekst, është se ata që shpallin një qytetërim të ri “të qëndrueshëm” janë të njëjtët që shpikën dhe ia imponuan njerëzimit lakminë, shpërdorimin dhe mbiprodhimin, mbikonsumimin dhe madje mbipopullimin gjatë Transformimit të Parë të Madh në Shekulli i 16-të, që çon në qytetërimin modern, dhe qindra vitet pas tij. A e kuptuan tani shpikësit e këtij transformimi se çfarë nuk shkonte në të?

Përgjigja është jo, sepse ata nuk po përhapin një qytetërim të ri vërtet të gjelbër dhe jokapitalist, por përkundrazi, një qytetërim të ri dhe shumë më të industrializuar, në të cilin natyra, materia, jeta dhe jeta njerëzore janë edhe më të degraduara, të shkatërruara dhe më në fund gjithmonë më të shfuqizuara, si gjinitë që kemi njohur deri tani, dhe nënat e nevojshme për riprodhim. Sepse kiborgu(një person imagjinar ose hipotetik, aftësitë fizike të të cilit shtrihen përtej kufizimeve normale njerëzore nga elementë mekanikë të vendosur në trup.) transhuman, më në fund, nuk do të lindë më, por do të jetë i krijuar nga njeriu, një produkt i makinerisë së re që po zhvillohet me shpejtësi./Globalresearch

©kumtari.al

Read Previous

Derbi i Manchesterit u takon qytetarëve

Read Next

Këlliçi tregon arsyet pse janë shtyrë zgjedhjet në FRPD